علائم، نشانه ها و درمان هیپوکلسمی (بیماری کمبود کلسیم)
بیماری کمبود کلسیم یا هیپوکلسمی چیست؟
کلسیم یک ماده معدنی حیاتی است. بدن شما از کلسیم برای ساخت استخوان ها و دندان های قوی استفاده می کند. کلسیم همچنین برای قلب و عضلات دیگر بدن شما ضروری است تا بتوانند به درستی عمل کنند. هنگامی که بدن شما کلسیم کافی دریافت نمی کند یا دچار هیپوکلسمی می شود، خطر ابتلا به بیماری هایی افزایش می یابد که عبارتند از:
- استئوپروز
- استئوپنی
- بیماری کمبود کلسیم (هیپوکلسمی)
کودکانی که بدن آنها کلسیم کافی دریافت نمی کند، نمی توانند به صورت عادی و مانند بقیه کودکان رشد کنند.
شما باید مقدار توصیه شده کلسیم در روز را از طریق غذائی که می خورید، مکمل ها یا ویتامین های مورد استفاده خود به دست آورید.
چه چیزی باعث هیپوکلسمی می شود؟
افراد بسیاری با بالا رفتن سن خود، در معرض خطر کمبود کلسیم و بیماری هیپوکلسمی قرار می گیرند. این کمبود کلسیم ممکن است به دلیل عوامل مختلفی باشد، از جمله:
- عدم مصرف کلسیم کافی در طی مدت زمان طولانی، به ویژه در دوران کودکی
- مصرف داروهایی که ممکن است جذب کلسیم را کاهش دهند
- عدم مصرف غذاهای غنی از کلسیم
- تغییرات هورمونی، به ویژه در زنان
- برخی از عوامل ژنتیکی
مصرف کلسیم کافی در تمامی سنین حائز اهمیت است.
برای کودکان و نوجوانان، مقدار کلسیم توصیه شده برای هر دو جنسیت یکسان است. طبق گفته مؤسسات ملی بهداشت (NIH)، مقدار توصیه شده مصرف کلسیم به صورت روزانه عبارت است از:
- سنین بین 9 تا 18 سال 1300 میلی گرم
- سنین بین 4 تا 8 سال 1000 میلی گرم
- سنین بین 1 تا 3 سال 700 میلی گرم
- سنین بین 7 تا 12 ماه 260 میلی گرم
- سنین بین 0 تا 6 ماه 200 میلی گرم.
زنان نسبت به مردان به مقدار بیشتری کلسیم نیاز دارند. تأمین کلسیم ضروری بدن به ویژه هنگام یائسگی زنان حائز اهمیت است. در طی یائسگی، زنان باید میزان مصرف کلسیم خود را افزایش دهند تا خطر ابتلا به پوکی استخوان و کمبود کلسیم و ابتلا به بیماری هیپوکلسمی در آنها کاهش یابد. کاهش هورمون استروژن در دوران یائسگی باعث می شود که استخوان های زنان سریع تر تحلیل بروند.
پیشنهاد می کنیم این مطلب را حتماً مطالعه کنید : بذر کتان و تاثیرات آن بر میزان هورمون استروژن و درمان یائسگی
هیپرپاراتیروئیدیسم (اختلالات غده پاراتیروئید) همچنین ممکن است باعث بیماری کمبود کلسیم شود. بدن افراد مبتلا به این بیماری نمی تواند هورمون پاراتیروئید کافی را تولید کند که سطح کلسیم را در خون کنترل می کند.
نتایج دیگر هیپوکلسمی عبارتند از سوء تغذیه و سوء جذب. سوء تغذیه بیماری است که شما مواد مغذی کافی دریافت نمی کنید، در حالی که سوء جذب بیماری است که بدن شما نمی تواند ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیاز شما را از غذاهای مصرفی شما جذب کند. نتایج دیگر کمبود کلسیم عبارتند از:
- سطوح پایین ویتامین D، که جذب کلسیم را سخت تر می کند.
- داروهایی مانند فنوتیوین، فنوباربیتال، ریفامپین، کورتیکواستروئیدها و داروهای مورد استفاده برای درمان سطوح بالای کلسیم
- پانکراتیت
- هیپر فسفاتمی
- شوک سپتیک
- انتقال خون به مقدار زیاد
- نارسایی کلیه
- برخی داروهای شیمی درمانی
- “سندرم استخوان گرسنه،” که ممکن است پس از عمل برای هیپرپاراتیروئیدیسم رخ دهد.
- حذف بافت غده پاراتیروئید به عنوان بخشی از جراحی برای حذف غده تیروئید
اگر مقدار روزانه کلسیم خود را از دست بدهید، یک شبه به کمبود کلسیم دچار نخواهید شد. اما باید کلسیم کافی در هر روز را دریافت کنید.
کمبود کلسیم علائم کوتاه مدتی ایجاد نمی کند، زیرا بدن از طریق استخراج مستقیم از استخوان ها، سطوح کلسیم را حفظ می کند. اما مقادیر کم کلسیم به صورت طولانی مدت می تواند اثرات جدی داشته باشد. و شما را در معرض ابتلا به بیماری هیپوکلسمی قرار دهد.
علائم هیپوکلسمی چیست؟
کمبود کلسیم در مرحله اولیه ممکن است هیچ نشانه ای ایجاد نکند. با این حال، علائم با کاهش کلسیم بیشتر افزایش می یابند.
علائم شدید هیپوکلسمی عبارتند از:
- گیجی یا از دست دادن حافظه
- اسپاسم عضلانی
- بی حسی و گزگز در دست ها، پاها و صورت
- افسردگی
- گرفتگی عضلات
- ناخن های ضعیف و شکننده
- شکستگی آسان استخوان ها
کمبود کلسیم می تواند بر تمام قسمت های بدن تأثیر بگذارد مانند ناخن های ضعیف، رشد موهای کم، و پوست نازک.
کلسیم همچنین نقش مهمی در انقباض عضلات دارد. بنابراین، کمبود کلسیم می تواند باعث ایجاد تشنج در افراد سالم شود.
اگر علائم عصبی مانند از دست دادن حافظه، بی حسی و گزگز، توهم، یا تشنج شروع شوند، حتمأ باید به پزشک مراجعه کنید.
پیشنهاد می کنیم این مطلب را حتماً مطالعه کنید : همه چیزهایی که باید در مورد تشنج و دلایل رخ دادن آن بدانیم؟
چگونه بیماری کمبود کلسیم تشخیص داده می شود؟
اگر علائم بیماری کمبود کلسیم را دارید، با پزشک خود مشورت کنید. آنها سابقه پزشکی شما را بررسی می کنند و از شما در مورد سابقه خانوادگی کمبود کلسیم و پوکی استخوان سوالاتی می پرسند.
اگر پزشک شما کمبود کلسیم را تشخیص دهد، از شما برای بررسی سطح کلسیم نمونه خون می گیرد. پزشک شما کل میزان کلسیم، سطح آلبومین و سطح کلسیم یونی یا آزاد را اندازه گیری می کند. آلبومین پروتئینی است که به کلسیم متصل شده و از طریق خون انتقال می یابد. پایدار بودن سطح پائین کلسیم در خون شما ممکن است بیماری کمبود کلسیم (هیپوکلسمی) را تایید کند.
سطوح طبیعی کلسیم برای بزرگسالان می تواند از 8.8 تا 10.4 میلی گرم در دسی لیتر (mg / dL) متغیر باشد. اگر میزان کلسیم بدن شما زیر 8.8 میلی گرم / در دسی لیتر باشد، ممکن است در معرض خطر کمبود کلسیم و بیماری هیپوکلسمی باشید. کودکان و نوجوانان معمولا سطح کلسیم خون بیشتری نسبت به بزرگسالان دارند.
هیپوکلسمی نوزادان
هیپوکلسمی نوزادان پس از تولد در آنها رخ می دهد. اکثر موارد هیپوکلسمی نوزادان در دو روز اول پس از تولد رخ می دهد. اما هیپوکلسمی دیر هنگام ممکن است سه روز پس از تولد یا بعد از آن رخ دهد.
عوامل خطر برای نوزادان عبارتند از: داشتن جثه کوچک و دیابت مادرزادی.
علائم هیپوکلسمی بیماری کمبود کلسیم نوزادان عبارتند از:
- ناتوانی
- تغذیه نامناسب
- تشنج
- آپنه یا تنفس کند
- تاکیکاردی یا ضربان قلب سریع تر از حد معمول
تشخیص کمبود کلسیم در نوزادان با آزمایش خون برای کل کلسیم بدن یا سطح کلسیم یونیزه شده انجام می شود. سطح گلوکز نوزاد نیز برای جلوگیری از هیپوگلیسمی مورد آزمایش قرار می گیرد. درمان معمولا شامل گلوکونات کلسیم داخل وریدی و مکمل های کلسیم خوراکی است.
هیپوکلسمی چگونه درمان می شود؟
درمان کمبود کلسیم معمولا آسان است. این امر معمولا شامل افزودن کلسیم به رژیم غذایی شما می شود. سعی نکنید با مصرف زیاد از حد مکمل های کلسیم خود را درمان کنید. مصرف بیش از دوز توصیه شده مکمل های کلسیم بدون تأیید پزشک شما می تواند منجر به مسائل جدی مانند سنگ کلیه شود.
مکمل های کلسیم توصیه شده عبارتند از:
- کربنات کلسیم، که کمترین هزینه را دارد و دارای بیشترین مقدار کلسیم است.
- سیترات کلسیم، که به راحتی جذب می شود.
- فسفات کلسیم، که به راحتی جذب می شود و باعث یبوست نمی شود.
مکمل های کلسیم به شکل های مایع، قرص و جویدنی موجود هستند.
باید توجه داشته باشید که ممکن است برخی از داروها با مکمل های کلسیم تداخل داشته باشند. این داروها عبارتند از:
- بتا بلاکرهای فشار خون مانند آتنولول، که اگر با مکمل های کلسیم مصرف شود ممکن است جذب کلسیم را در طول دو ساعت کاهش دهد.
- آنتی اسیدهای حاوی آلومینیوم، که ممکن است سطح خون آلومینیوم را افزایش دهد.
- اسید صفراوی کاهش دهنده کلسترول مانند کلستیپول، که ممکن است جذب کلسیم را کاهش دهد و از دست دادن کلسیم در ادرار را افزایش دهد.
- داروهای استروژن، که می تواند به افزایش میزان کلسیم خون کمک کند.
- دیگوکسین، سطوح بالای کلسیم می تواند سمیت دیگوکسین را افزایش دهد.
- دیورتیک ها، که می توانند سطح کلسیم (هیدروکلروتیازید) را افزایش دهند یا سطح کلسیم را در خون کاهش دهند. (فوروزماید)
- برخی از آنتی بیوتیک ها مانند فلوروکینولون ها و تتراسایکلین ها، که جذب آن ها توسط مکمل های کلسیم کاهش می یابد.
گاهی اوقات تغییرات رژیم غذایی و مکمل ها برای درمان کمبود کلسیم کافی نیست. در این مورد، پزشک شما ممکن است از طریق تزریق کلسیم به طور منظم، میزان کلسیم بدن شما را تنظیم کند.
شما می توانید نتایج این تزریق ها را طی چند هفته اول درمان ببینید. موارد شدید بیماری کمبود کلسیم در فواصل یک تا سه ماهه درمان می شوند.
عوارض احتمالی هیپوکلسمی چیست؟
عوارض ناشی از بیماری کمبود کلسیم شامل آسیب به چشم، ضربان قلب غیرطبیعی و استئوپروز می شود.
عوارض ناشی از پوکی استخوان عبارتند از:
- معلولیت
- شکستگی های ستون فقرات یا سایر شکستگی های استخوانی
- مشکل در راه رفتن
در صورت عدم درمان، بیماری کمبود کلسیم (هیپوکلسمی) در نهایت می تواند مرگبار باشد.
پیشنهاد می کنیم این مطلب را حتماً مطالعه کنید : 15 غذای غنی از کلسیم و منابع کلسیم که نباید آنها را از دست بدهید
چگونه می توان از بیماری کمبود کلسیم جلوگیری کرد؟
شما می توانید با افزودن کلسیم به رژیم غذایی روزانه خود از کمبود کلسیم جلوگیری کنید.
توجه داشته باشید که غذاهایی که دارای کلسیم بالا هستند مانند محصولات لبنی همچنین ممکن است دارای چربی اشباع شده و ترانس باشند. گزینه های کم چربی یا بدون چربی را برای کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی و کلسترول بالا انتخاب کنید.
شما می توانید 1/4 تا 1/3 مقدار کلسیم مورد نیاز بدن خود را از طریق شیر و ماست تأمین کنید. بر اساس گزارش وزارت کشاورزی ایالات متحده آمریکا (USDA)، سایر مواد غذایی غنی از کلسیم عبارتند از:
در حالی که شما باید مقدار ضروری کلسیم بدن خود را تأمین کنید، همچنین باید مطمئن شوید که مقدار کلسیم بدن شما بیش از حد نباشد.
میزان بالای کلسیم در میلی گرم (میلی گرم) برای بزرگسالان عبارت است از:
- 2000 میلی گرم در روز برای مردان و زنان 51 ساله و بالاتر
- 2500 میلی گرم در روز برای مردان و زنان 19 تا 50 ساله
شما می توانید رژیم غذایی خود را با مصرف مولتی ویتامین تکمیل کنید. علاوه بر این، پزشک شما اگر تشخیص دهد که شما در معرض بیماری کمبود کلسیم قرار دارید، ممکن است مکمل هایی را برای شما تجویز کند.
مولتی ویتامین ها ممکن است کل کلسیم مورد نیاز شما را تأمین نکنند، بنابراین مطمئن شوید که رژیم غذایی مناسبی دارید. اگر باردار هستید، با مشورت پزشک خود ویتامین مصرف کنید.
ویتامین دی و تاثیر آن در جلوگیری از ابتلا به بیماری کمبود کلسیم
ویتامین D در جلوگیری از ابتلا به هیپوکلسمی از اهمیت زیادی برخوردار است، زیرا میزان جذب کلسیم در خون شما را افزایش می دهد. از پزشک خود بپرسید که چه مقدار ویتامین D نیاز دارید. برای افزایش مصرف کلسیم، می توانید غذای غنی از ویتامین D را به رژیم غذایی خود اضافه کنید. این غذاها عبارتند از:
- ماهی های چرب مانند ماهی سالمون و تن ماهی
- آب پرتقال غنی شده
- شیر غنی شده
- قارچ
- تخم مرغ
درست همانند محصولات لبنی غنی از کلسیم، برخی از محصولات لبنی غنی از ویتامین D نیز ممکن است دارای چربی اشباع بالایی باشند. نور خورشید به بدن شما در تأمین ویتامین D کمک می کند، بنابراین قرار گرفتن در معرض نور خورشید نیز می تواند باعث افزایش ویتامین D شما شود. برای اطلاع بیشتر پیشنهاد می کنیم مطلب هر آنچه که باید در مورد ویتامین D بدانید را مطالعه نمایید.
تغییر سبک زندگی
علاوه بر حفظ سطوح سالم کلسیم و ویتامین D، می توانید با تغییر سبک زندگی خود سلامت استخوان های خود را افزایش دهید.
این تغییرات عبارتند از:
- حفظ وزن بدن متناسب
- ورزش منظم
- محدود کردن مصرف دخانیات و الکل
سخن پایانی
در این مطلب از مجله آنلاین پروماگ در مورد علائم و راه درمان کمبود کلسیم بیماری کمبود کلسیم و همچنین خطرات ناشی از آن صحبت کردیم. امیدواریم با خواندن این مطلب بتوانید اطلاعات مورد نیاز را کسب کرده و از ابتلا به بیماری هیپوکلسمی جلوگیری کنید.
